caye caulker-San perdro-Chetumal- Tulum

De weg die eigenlijk door bus bereden zou worden werd verruild voor meerder boottochtje om een vlaag van verstandverstandsverbijstering te tackelen die het meisje halsoverkop naar mexico wou brengen. Met een zonverbrand hoofd werd de ochtendglorie afgewacht terwijl het meisje met de rum nog in de benen al knikkebollend op de pier stond. Op wederom een onbekende tocht richting immigratiebureau chetumal mexico. Nadat de chagerijnigkijkende mexicanen met een scheef oog haar Nederlandse paspoort hadden bewonderd en een grondige drugshond nog net vergat tegen haar tas te pissen lag de weg open naar Tulum ( famous for it´s May ruin on the beach) Tot zover bleek Mexico niet onder te doen voor Amerika. Gigantische hotesl en coca cola billboards sieren de skyline. De deceptie sloeg toe: is dit het land van de kleine gekleurde huisje en diens siestavierendebewoners?

Tulum bleek afgezien van een ingenieus hostel met bijbehorende computersysteem ( de bestelde maaltijd werd geleverd in ingredienten die vervolgens ala moeders werd bereid door de gast zelf) niet veel te behappen. Naast een inderdaad geweldige Maya ruine werd de tijd verdeeld over mensen die al eerder onderweg de revue waren gepasseerd en werd de strijd voorgezet om weg naar het beloofde eiland met hopelijk een soortgelijke kerst-ervaring in een jasje voor oud en nieuw. Dat dit een illusie zou worden werd al snel duidelijk. De doorreis passeerd het walhalla van het kapitalisme Cancun en een overprijsde ferry deed niet vermoeden dat het een lieftallig eiland zou gaan worden.

De wheel of fortune daaide weer op volle toeren en wederom waren de slaapplekken al vergeven vandaar dat ze zich in alle vroegte had gehaast om zo om 10 uur paraat te staan. Doodleuk vertelde het hostelmeisje dat er niks anders op zat dan 5 uur te wachten opdat iemand het idee zou gaan krijgen om 30 dec alsnog te gaan verkassen..... En nee ´er is altijd plek voor 1 persoon meer´ ala Guatemale-Belize is voor dit hostel met monopolie positie geen optie. De moed zakte in de schoenen en zelfs de meest lieftallige lach zette geen zoden aan de dijk bij deze mexicaanse dames, die duidelijk niet onder de indruk waren van het blanke monster in tegenstelling tot hun vriendjes. Het werden zenuwslopende uurtje want een goed alternatife schitterde in afwezigheid. Groen licht kwam en de doorgezakte matras werd volgegooid met smerige kleren en voelde al snel als thuis. De dagen werden gevuld met muziek en salsadansende mexicanen, een welgeleerde zwitserse motormuis en een belgisch marokaans meisje op de vlucht voor haar beklemmende ouders. Die zich daarnaast had begeven in een geniale situatie door geen geld of bankpassen meer toch haar beschikking te hebben waardoor ze genoodzaakt was haar backpack inclusief inhoud te verkopen op straat. Na een nachtelijke brainstormsessie in de hostelkamer werd de koe bij de horens gevat en kon ook haar reis vervolgd worden. Maar niet totdat het heugelijk feit werd gevierd met oud en nieuw mexicaanse stijl.