dangriga caye chaulker

Na wikken en wegen sloeg de meter door om toch nog een nachtje te blijven om het enig garifuna museum te bezoeken wat belize rijk is. Toen ze haar Nederlandse moves  dacht op de fiets op de belize Hhighway te praktiseren, bleek al snel dat de belize time haar had ingehaald en het wachten kon beginnen. Na een uur naar slapende honden te kijken werd de klok geluid en gaf ze haar doel voor de dag op. De dag bleef leeg de schamele opvulling werd verzorgd door de hostelfamilie die zich inmiddles om het meisje hadden ontfermd. Ons mam stuurde haar uiteindelijk naar een lokale kunstenaar die met zijn duitse vrouw in de outback woont en zijn gehele huis inclusief interieur heeft beschilderd samen met zijn dochter. De tijd vloog door boeiende levensverhalen en bij terugkomst zaten daar wel 2 toeristen die samen met het meisje die avond in het blanke schouwspel speelden.

Next day. De haast sloeg om haar oren toen de tas al goed en wel in de vroege bus werd gegooid. Het dieselmonster kwam als snel in beweging en omdat niemand in belize verwacht dat de bus zijn tijd in zou halen, rende de belgische vrienden van de avond ervoor, hun backback al gooiend in de bus. Gelukkig maar want een gedeelde taxirit om capital Belize sity te overleven stond wel op het verlanglijstje. Halverwege het land bleek Belzie al snel zijn mooie Eco sticker te verliezen en werd vervangen door een kerstwinkelen schreeuwende al vuilnisgooiende menigte. Terwijl de bus al verruild was voor de boot die met alle geweld doorstuiterde, dacht het meisje aan slapenloze nachten op het strand omdat de kerstdrukte zich had verspreid en de meeste slaapplekken vergeven waren. Een telefoontje naar het schoonmaakmeisje van het uitverkoren hostel deed wonderwel een goed woordje voor het meisje. Toen het roodaangelopen meisje naar binnen viel , had het schoonmaakmeisje het torenkamertje in het kippenhok al klaar. Het meisje wat inmiddels paars was slaakte een diepe zucht terwijl ze de ramen openklapte en er zee ala ansichkaart openbaarde.

Een paar vluchtige gesprekjes maakte dat er een groot vertrouwen rees in dat deze kippen in dit houtenkippenhok als familie zou aanvoelen, het bleek een schot in de roos. Een spelletjes fanaat zweeds stel( zelden zulke bruine zweden gezien die blijkbaar hun zonuren inhaalden), een knotsgek kiwi meisje met een hart van goud, een eenzame newzeelander die alleen maar verlegen zat om een praatje maar toch een einselganger bleef en een nederlands reisstel in onzekerheidover hun nog 1 jaar durende reis. ( last but not least, de slapende israelier) Of terwijl een happy christmas familie die zich overdag vermaakte met rondjes zwemmen of een kanotochtje. De avonduren werden gespendeerd om het meest briljante kerstmaal ooit te maken met de bijeelkaar geraapte ingredienten die dit slecht bevoorrade eiland voor handen had. Het verblijf werd wat verlengt door snorkelbezigheden en het spetteren tussen haaien, schildpadden en gigantische gestippelde roggen. Maar het werd uiteindelijk toch tijd dat de kip zich uit het genestelde kippenhok moest bevrijden met een onbedwingbare behoefte om naar mexico te gaan.