merida

Stoffige straten gevuld met heerlijke geuren van uitlaatgassen, hoge stoepen die het mogelijk maken je heelhuids door deze stad te loodsen terwijl de auto´s en busjes zich door de straten wringen. Deze niet toeristische grote stad is waar mexico gewoonweg werkt om studeert. Een stad met een piepklein hostelletje opgebouwd uit watertanks die fungeren als douche, kamer of zwembadje. Daar waar je naar binnestapt en je meteen een thuis gevoel hebt terwijl de mannetje aan de grote keukentafel spaans brabbelen. Waar je door een overenthousiaste eigenaar naar plekken buiten de stad word geloost waar lemen hutje de boventoon voeren. Waarvoor je een uur in de rij staat om een busticket te bemachtigen maar blijft stekken om het herhalen van dezelfde vragende zinnen die in  hun yucatan (accent) oren onverstaanbaar zijn. Om achter op een brommer te belanden die stopt bij een oud mijnwerkersspoorrails, die uiteindelijk fungeert als rollercoaster. Waar een paard een schamel karretje met geweld over de rails trekt en een oud gerimpeld mannentje  al zijn gewicht in de strijd gooit om het karretje op de juiste koers te houden. Het resulteerd in een watergevecht in de onderwatergrotten waar massa mexicaanse kinderen ineens uit alle hoeken en gaten komen. In gezeldschap van een troep honden ( komt goed uit want de maya mens denkt dat de watergrotten ingangen zijn tot de onderwereld en de beste gids is de hond) word de toch door de jungle voortgezet. enige complicatie in dit mijnenrails systeem is de ontoerekeningsvatbare tegenligger, een soort van chickerace volgt. Wie heeft het meeste lef en wie delft het onderspit door zijn karretje van de rails te moeten tillen om de doorgang te verschaffen....

Merida een stad zonder onzin..een stad waar ik best zou kunnen wonen. Helaas sleept de de nachtbus het meisje voort op weg naar Palenque