Lake Atilan

6AM  op een hoekje van de straat, niemand weet waar de bus zou moeten zijn of toch. Verscholen achter een grote stalen deur staat daar onze eerste echte ' chickenbus' Daar waar de arbeiders hun stenen de bus in sjouwen mogen wij ook plaatsnemen op een bankje. Allen bussen worden bemand door allicht de chauffeur maar ook de o zo belangrijke bijrijder die al fluitend signalen afgeeft aan de wachtende reizigers langs de weg.  Rond razend over de slechte wegen schreeuwt de bijrijder naar potentiele reizigers de eindebestemming, waarop meerdere mensen beginnen te rennen en al rennend de bus in springen. De kinderen worden bij elke willekeurige reiziger op schoot gedumpt omdat de hobbelige weg een mogelijke katapult reactie zou kunnen opwekken. Geen tijd noch moeite word bespaard om de de teennagels van kinderen te knippen alsook hun haar uit te luizen. Om vervolgens de bus tot stilstand te brengen en te laten keren op de snelweg. Al weer heeft de bijrijder de hoofdrol en legt op de snelweg het verkeer plat om al fluitend met de chaffeur te communiceren over de uit te voeren manouvre.

Eenmaal bij de busstop vinden dubieuze gelduitwisselingen plaats en  komen hordes verkopers de bus door om vervolgens via de achterdeur van de bus te verdwijnen als het ronkende dieselbeest zich weer gaat voortbewegen. De chauffeur krijgt nu de hoofdrol in dit schouwspel. Vol overgave gooit hij zijn gewicht in de strijd om zo deze achtbaan van scherpe stijle bochten te trotseren. Maar helaas de bestemming wordt niet gehaald, de laatste hurican heeft de brug weggevaagd. Het volk uit de bus word overgeladen in de laadbak van een pickup truck die het laatste stukje van deze achtbaan mogelijk maakt. Om uiteindelijk aan te komen bij Lake Atilan een super groot turqoise meer gelegen tussen meerdere vulkanen. Maar nu eerst tijd voor een bakje super slappe oploskoffie om zo de dag weer opnieuw te starten